In een groot deel van het boek worden voorbereiden getroffen voor het eindexamenfeest van Tirza, waarna zij samen met haar vriend, die volgens Jörgen op Mohammed Atta lijkt, naar Afrika zal vertrekken. Jörgen heeft een hekel aan Mohammed Atta omdat zijn hedgefonds na de aanslagen op 11 september zijn ingestort en hij daarmee veel geld verloren heeft. Jörgen besluit dat het hem leuk lijkt Tirza en haar vriendje weg te brengen naar het vliegveld en verblijft samen met hen in een huisje op de Betuwe voordat ze definitief zullen vertrekken.
Als de echtgenote een tijd lang niets van Tirza hoort, besluit ze dat Jörgen haar moet gaan zoeken in Afrika. Daar ontmoet Jörgen een jong meisje, waarmee hij veel op trekt. Jörgen zorgt voor het kleine meisje, dat Kaisa heet en neemt haar mee om Tirza 'te zoeken'. In een van hun gesprekken vertelt hij over het moment dat hij Tirza en haar vriendje ziet wanneer ze seks hebben op de keukentafel in het huisje in de Betuwe en hoe hij hen daarna heeft vermoord.
Als Jörgen in Afrika is met Kaisa wordt hij gebeld door de echtgenote. Zij zegt dat hij zo snel mogelijk naar Nederland moet komen. Dit doet hij en hij vertrekt naar het vliegveld, waar hij Kaisa achterlaat met een paar van Tirza's spullen die hij mee had genomen naar Afrika. Hij belooft haar dat hij terug zal komen en vertrekt daarna naar huis. Eenmaal thuis luistert hij, terwijl hij zijn echtgenote ziet staan in de woonkamer, Tirza's voicemail af, zodat hij haar stem kan horen.
Eigen mening:
Het begin van het boek was vlot weg te lezen, maar naarmate het boek vorderde begon ik me te irriteren aan de ellenlange conversaties tussen Jörgen en de echtgenote. Vanaf het moment dat Jörgen naar Afrika vertrekt, vond ik het boek niet meer boeiend en het moment dat Jörgen Kaisa verteld hoe hij Tirza en haar vriend heeft vermoord vond ik vooral erg absurd en ongeloofwaardig. De schrijfstijl van het boek sprak me niet aan, omdat het nogal grof geschreven is. Al met al is dit boek een van de mindere boeken die ik voor mij leesdossier heb gelezen. Ik had er meer van verwacht.
Auteur:
Arnon Yasha Yves Grunberg is geboren in Amsterdam in 1971 en werd op zeventienjarige leeftijd van school gestuurd. Op zijn negentiende begon hij een uitgeverij gespecialiseerd in niet-Arische, Duitse literatuur. Zijn eerste roman, Blauwe maandagen, werd een bestseller in heel Europa, won de Anton Wachterprijs voor het beste debuut en werd vertaald in dertien talen. Hij was toen slechts drieëntwintig jaar oud.
In 1997 verscheen Figuranten. Grunberg’s derde roman, Fantoompijn(2000), werd bekroond met de ako Literatuurprijs.
Grunberg schreef een moderne versie van Erasmus’ Lof der zotheid op verzoek van uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep en de gemeente Rotterdam. Het resultaat, De Mensheid zij geprezen, Lof der Zotheid 2001, won een jaar na verschijning de Gouden Uil.
Onder het pseudoniem Marek van der Jagt verscheen de roman De geschiedenis van mijn kaalheid. Opnieuw werd Arnon Grunberg bekroond met de Anton Wachterprijs, en daarmee is hij de enige auteur die deze prijs tweemaal ontving. De geschiedenis van mijn kaalheid won in Duitsland de Aspekte-Preis.
In 2002 schreef Grunberg, wederom onder het pseudoniem Marek van der Jagt, de roman Gstaad 95-98. Datzelfde jaar won hij de Duitse nrw Literatuurprijs voor zijn gehele in het Duits vertaalde oeuvre, inclusief het werk van Marek van der Jagt.
De asielzoeker (2003) werd met lof ontvangen en bekroond met zowel de F. Bordewijkprijs als de ako Literatuurprijs. De in september 2004 verschenen roman De joodse messias werd genomineerd voor de Gouden Uil en de ako Literatuurprijs.
In 2006 verscheen Tirza, dat bekroond werd met de Gouden Uil 2007 en de Libris Literatuurprijs 2007, en tevens werd genomineerd voor de ako Literatuurprijs.
Tegenwoordig woont en werkt Arnon Grunberg in New York. Zijn oeuvre is in meer dan twintig landen verschenen.
Opvallende zaken:
De schrijfstijl in het boek viel me op, omdat deze, zoals ik al heb geschreven, erg grof was. Tevens viel mij op dat de aanslagen op de Twin Towers een grote rol spelen in het verhaal, deze worden gekoppeld aan het uiterlijk van Tirza's vriend. Ook viel mij op dat de echtgenote van Jörgen geen echte naam heeft in het verhaal, maar dat zij het hele boek door 'de echtgenote' wordt genoemd.
